Bir Çiçeğin Anatomisi

Birçoğumuz bir çiçeğin gerekli kısımlarını tanıyabilir. Örneğin, sap ve taç yaprakları kolayca tanınabilir. Çiçekler, aslında bitkilerin üreme yeteneği için hayati öneme sahip karmaşık yapılardır. Üreme, çiçekler, tohumlar ve meyvelerle sonuçlanır. Bu, bir bitkinin temel işlevlerinden biridir ve çiçeklerin ve bir bitkinin yenilebilir kısımlarının nereden geldiğini anlamak için önemlidir.

Bir bitki türüne bağlı olarak, çiçekler erkek veya dişi kısımlara sahip olabilir. Erkek hücrelerden gelen polen taneleri dişi hücreleri döllendiğinde, bitki tohumlanabilir ve bir bitkinin yavrularını oluşturabilir. Polinasyon çeşitli yöntemlerle gerçekleşir. En bilinen yöntem, arıların bir bitkiden polen toplayıp başka bir bitkiye geçmesidir. Diğer böcekler de polinasyon yapabilir, ancak bu kadar etkili değildir. Örneğin, bazı eşek arıları ve bazı sinek türleri polinatörlerdir. Polinasyon rüzgarla da gerçekleşebilir ve daha yakın tarihlerde insanlar tarafından da yapılmıştır.

İlginç bir şekilde, bazı bitkiler hem erkek hem de dişi kısımlara sahiptir, bu da bitkinin kendisiyle üremesine olanak tanır. Bir bitkinin nasıl ürediğini anlamak için çiçeğin temel anatomisini anlamak önemlidir. Bu nedenle, bu makalede bir çiçeğin farklı kısımlarını tartışıyoruz.

Bu yazıda, şunları ele alacağız:

• Bir çiçeğin işlevleri
• Çiçeklerin nasıl ürediği

Bir Çiçeğin İşlevleri

Bitki için, çiçekler bitkinin üremesine olanak tanır. Bir çiçeğin üremesi yeni bitkiler, tohumlar ve meyveler oluşturur. Ayrıca, çiçekler, bitkilerin polinasyon için böcekleri çekme yoludur.

Taç Yaprakları

Bir çiçeğin taç yaprakları, iç kısımların barınağı olarak düşünülebilir. Parlak renkteki çiçeklerin böcekler tarafından polinatör olduğu düşünülmektedir. Canlı renkler, bitkinin polinatörünü çekme yoludur. Ayrıca, soluk yeşil veya kahverengi çiçek taç yapraklarının rüzgarla polinatör olduğu düşünülmektedir. Bir çiçekteki taç yaprakları genellikle şekil, boyut ve kenar açısından ayırt edicidir ve bitki çeşitlerini tanımlamak için kullanılabilir.

Tozlaşma, İplikler ve Stamen

Bu, çiçeğin polen üretilen kısmıdır. Tozlaşma, çiçeğe bağlanan bir iplik ile bağlantılıdır. Birlikte stamen olarak adlandırılırlar. Bunun en iyi örneklerinden biri, Doğu Lily'sidir. Bu lilyler, lily çiçeğinin açık yapısı nedeniyle kolayca tanınabilen tozlaşma kısımlarına sahiptir. Tozlaşma kısmı yuvarlak ve turuncu-kırmızı renktedir ve dokunduğunuzda, tozlaşma kısmı ellerinizde ve kıyafetlerinizde turuncu izler bırakır. Böceklerle polinatör bitkilerde, stamen çiçeğin içindedir. Böceklerin polen almak için çiçeğe yaklaşabilmesi için serttir. Rüzgarla polinatör bitkilerde, stamen çiçeğin dışındadır ve oldukça gevşektir. Bu, polen tanelerinin düşmesine ve rüzgarla taşınmasına olanak tanır.

Stigma

Stigma, bir çiçeğin dişi kısmının parçasıdır. Stigma, polen tanelerinin toplandığı yerdir ve polinasyon sürecini başlatır. Stigma, çiçeğe bağlanan bir sap ile bağlıdır. Bu, polenin çiçek içinde seyahat ettiği bir tüp gibidir. Stigma, çiçeğin içinde yer alır ve yapışkandır. Yapışkan olduğu için, böcekler geçerken polen taneleri böcekten stigma'ya aktarılır. Rüzgarla polinatör çiçekler için bu durum biraz farklıdır. Bu çiçek türleri dışarıda bir stigma bulundurur. Bu, rüzgarda süzülen polenin çiçeğe yapışmasını sağlar.

Yumurtalık

Yumurtalık, bir çiçeğin tabanının içindedir. Bu, bir bitkinin döllenmesinin gerçekleştiği yerdir. Doğru türdeki polen tanesi doğru türdeki stigma'ya ulaştığında, polinasyon gerçekleşebilir. Polen tanesi, sapın içinde büyür ve yumurta ile buluşur, bu da yumurtalığın içindedir. Bu, erkek kısmın, polen tanesi, ve dişi kısmın, yumurta, buluşmasıdır ve bitkinin döllenme versiyonudur. Buradan, yumurta tohuma dönüşebilirken, yumurtalık meyvenin geri kalanına dönüşür.

Nektar

Bir çiçek, nektar üretir ve depolar. Nektar, bitkinin böcekleri çekmesine yardımcı olmak için kullandığı şekerli bir maddedir. Nektar genellikle bir çiçeğin tabanında bulunur ve böcekleri derinlere çekmek için kullanılır. Bu çiçekler ayrıca genellikle hoş bir kokuya sahiptir, bu da polinatör böcekleri çekmek için başka bir faydalı işlevdir. Rüzgarla polinatör bitkiler genellikle nektar veya koku üretmez. Bu işlevi gerektirmezler çünkü çiçeklerine böcek çekmelerine gerek yoktur.

Sepal

Sepaller, açılmamış bir çiçeğin etrafında koruyucu bir katman oluşturur. Genellikle yeşil renkte olan sepaller, tomurcuk olarak adlandırılan alanı çevreleyen yapraklardır. Açılmamış çiçeğin kurumasını önlemek için oldukça faydalıdırlar. Sepaller, bir sapın üst kısmında oluşur ve bir bitkinin çiçek üreteceğinin ilk işaretidir.

Bir bitkinin çiçekleri çok amaçlıdır ve insanlar, böcekler ve hayvanlar için çok önemlidir. İnsanlar olarak, çiçeklerin işlevlerinden meyve ve tohum tükettiğimizde düzenli olarak fayda sağlarız. Ayrıca çiçeklerden çiçek buketleri, uçucu yağlar ve parfümler aracılığıyla da fayda sağlarız. Hayvanlar ve böcekler, çiçekleri bir gıda kaynağı olarak ve bazen de yaşam alanı olarak kullanarak bu çiçeklerden yararlanır.

Açıkça çiçeklerin göründüğünden daha karmaşık olduğu anlaşılmaktadır. Bitkileri ve çiçekleri genellikle göz ardı ederiz, yanlarından geçerken ikinci bir düşünce bile aklımıza gelmez. Bir sonraki market alışverişinizde, sepetinizdeki elmaların nereden geldiğini anlamak ve çiçeklerin gıda tedarikimizdeki rolünü takdir etmek için bir an durun.